افسانه طالبی ورنوسفادرانی؛ محمود محمدی؛ مریم عرب لودریچه
دوره 1400، شماره 19 ، مرداد 1400، ، صفحه 57-66
چکیده
گسترش شهرنشینی و تغییر در شیوة زندگی در قرن بیستم، شهروندان را با مشکلات زیادی روبه‌رو ساخته است. بر این اساس یافتن راهکارهای مناسب برای تحلیل مشکلات می‌تواند نقش مهمی در تداوم پویایی و توسعة شهر ایفا کند. منطقه ۷ شهر اصفهان به عنوان یکی از مناطق این کلانشهر با مشکلات جدی در ساختار فضایی و فعالیتی خود مواجه است که منجر به نارضایتی ...
بیشتر
گسترش شهرنشینی و تغییر در شیوة زندگی در قرن بیستم، شهروندان را با مشکلات زیادی روبه‌رو ساخته است. بر این اساس یافتن راهکارهای مناسب برای تحلیل مشکلات می‌تواند نقش مهمی در تداوم پویایی و توسعة شهر ایفا کند. منطقه ۷ شهر اصفهان به عنوان یکی از مناطق این کلانشهر با مشکلات جدی در ساختار فضایی و فعالیتی خود مواجه است که منجر به نارضایتی و مهاجرت ساکنین بومی شده است. بر این اساس شناسایی مشکلات ساختار فضایی و فعالیتی منطقه برپایة رهیافت مشکل‌یابی-مشکل‌گشایی به عنوان هدف اصلی این مقاله در نظر گرفته شده و از ۴ مسیر تحلیل ساختار فضایی، تحلیل برنامه‌های فرادست، ممیزی‌های اجتماعی و مصاحبه با مسئولین به دست آمده است. در این راستا پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و با روش کتابخانه‌ای- میدانی اقدام به جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز کرده است. داده‌های مربوط به مبانی‌نظری و شناسایی مشکلات در اسناد فرادست با روش کتابخانه‌ای و داده‌های مشکلات ساختار فضایی و فعالیتی با روش میدانی و تکمیل ۱۳۹ پرسشنامه در بین ساکنان و انجام ۱۰ مصاحبه با مسئولین جمع‌آوری شده است. نتایج پژوهش نشان‌دهنده آن است که مهمترین مشکلات در این منطقه شامل توسعه‌های بدون برنامه، تبدیل اراضی کشاورزی به مسکونی، قراگیری فعالیت‌های فراتر از سطح منطقه، تجمع کاربری‌های مزاحم، کمبود سطح و سرانه فضاهای خدماتی و پراکنش نامناسب آن، بلندمرتبه‌سازی، مشکلات ترافیکی، خشک شدن مادی‌ها و اراضی کشاورزی، درآمد پایین شهرداری، عدم هماهنگی نهادهای مدیریت شهرداری، عدم پاسخگویی شهرداری به خواست‌ها و نیازهای مردم، پایین بودن حس تعلق و میزان مشارکت است.
